Radfahrer RS 1964
I dä RS vu de Redlibuebä
hed’s de gar nüd gäh vu gruebä
de Kadi luuret überall
z’Winterthur im Rösslischtall
au de Muetter vu de Kompanie
fallt all Tag nu öppis frisches ii
diä erschti Wuchä und diä zweiti
hänksch Zungä usä über d’Breiti
au mid secklä muesch du büessä
wenn de Korpis nid tuesch grüessä
z’Nacht im Bett hed mer dich gfundä
wenn d’Väntil nid gsii sind undä
obä ohne cha mer üs gseh
verussä chalt wäschä au bi Schnee
hesch uff de Schiisi ussä pafft
teilt mer dich ii zur Fassmannschaft
bisch z’lang im Walfisch uff de Pischtä
chunsch am anderä Tag i d’Chischtä
isch d’Usgangsmützä obä flach
darfsch defür uff d’Sunntigswach
isch äs chalt, nid numä chüel
glich muess mer schiessä im Orbüehl
mid UG, Schprängrohr und au Rack
handierid mier im grüenä Frack
d’Expo hemmer au nu bsuecht
am Schluss hed üsä Kadi gfluecht
d’Achtigschtellig laad är fallä
will diä meischtä chli tönd lallä
i de nöchi vo Schaffhuusä
tömmer i de Verlegig pfuusä
z’Wilchingä a dä Gränzä schier
im Wiigebiet, doch s’gid au Bier
sind au gsii bim Haueschtei
i Urlaub isch’s det au wiit hei
scho isch är da, de letschti Taag
mer hed druuf planget, gar kei Fraag
und fahrid soo, als letschtä Schrei
mid em Velo au nu hei.
Keine Kommentare Geschrieben am 19. 07. 1998.
Beim Kaffee
Der Kaffeerahm sprach zum Kaffee
wenn ich Dich, schwarze Masse seh,
dich dampfend in dem Kübel
wird mir, glaub es, übel.
Du undurchschaubar dunkle Brühe
glaubst wohl, ich gebe mir jetzt Mühe
die deinen schwarzen Zellen
verschmelzend aufzuhellen.
Was soll ich, meines Fachs der Beste
noch unbefleckt, mit weisser Weste
mich nur mit Dir verbinden
um selber zu entschwinden?
Den letzten beissen doch die Hunde
wer ehrt den in der Kaffeerunde
bei fachlich Kompetenten
mich Rahm mit Komplimenten?
Erhitzt sprach so der Kaffeerahm
wobei er nie ans Ende kam
vom Selbstmitleid ummauert
war Er schon bald versauert.
Nun, diesem Rahm ging’s ziemlich übel
man goss Ihn in den Abfallkübel
kein Kunstwerk mehr in Kaffeetassen
soll man dafür den Kaffee hassen?
Keine Kommentare Geschrieben am 20. 11. 1997.
Gwuaförjass
De allergröschti Friiziitgschpass
isch ä schönä Gwuaförjass
im Winter deheimä,im Summer am See
cha mer üs mängisch bim Jassä gseh
hiä und da s’liid uff de Hand
jassid mier au im Nachberland
mid Slalom, Miseer, Drü mal Drüü
zwingid d’Frauä mier i d’Chnüü
mier tönd au sältä reklamierä
wenn Sii sich flott tönd röwangschierä
gänd Sii falsch uus, so blibid mier kuul
luegid a Techi und haltid s’Muul
machid mier’s Schpiel, obwohl nid drah
hend Sii beschtimmt ä ufgleitä gha
üsi Tafelä vollä und Ihri nu läär
gänd Sii viermal hin und häär
tönd’s enand öppä mid de Augä zwinkä
nämid mier s’Glas und tönd ä chli trinkä
gahd’s am Schluss de um d’Zahlerii
hend Sii de sicher kei Gäld debii.
Mier verchraftid’s hüür we färä
will mer üch nu immer gärä.
Keine Kommentare Geschrieben am 18. 02. 1997.